Posts Tagged tex

Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 4: budowa konspektu

Sie 29

Posted by Łukasz Stelmach in LaTeX | 4 komentarze


Wszystkie części cyklu:

  1. Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 1: konfiguracja środowiska
  2. Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 2: tworzenie struktury prezentacji
  3. Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 3: budowa prezentacji
  4. Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 4: budowa konspektu

Ostatnim elementem tworzenia prezentacji będzie budowa konspektu. Będzie on składał się zarówno z prezentacji, jak i materiałów dodatkowych, mających poszerzyć wiedzę o kolejne elementy.

W poprzednich częściach został przygotowany plik main.tex, który zawiera prezentację o Subversion. Teraz trzeba będzie zrobić:

  • stworzyć plik PDF z konspektem
  • dodać dodatkowe informacje potrzebne do budowy konspektu

Utworzenie pliku PDF

Pierwszym krokiem będzie utworzenie pliku PDF formie książki a nie prezentacji. Można to zrobić bardzo prosto, modyfikując pierwszą instrukcję z pliku main.tex:

\documentclass[t]{beamer}

Wystarczy tę linie zmienić na:

\documentclass[a4paper,12pt]{article}
\usepackage{beamerarticle}

Teraz wystarczy skompilować plik main.tex i już konspekt jest gotowy. Oczywiście, zmienianie za każdym razem nagłówka pliku aby zmienić format prezentacji nie jest najlepszym rozwiązaniem. Dużo lepiej jest przygotować dwa dodatkowe pliki tex, w których należy umieścić specyficzne rzeczy związane zarówno z prezentacją jak i konspektem, a w pliku main.tex zostawić już tylko samą treść i elementy wspólne dla obu formatów.

  1. Usunięcie formatowania z pliku main.tex.
    Pierwszym krokiem będzie usunięcie zbędnych elementów z pliku głównego, należy zakomentować lub usunąć linię z formatem prezentacji:

    1
    2
    % Rodzaj dokumentu
    %\documentclass[t]{beamer}
  2. Utworzenie pliku subversion-jak_dziala-prezentacja.tex.
    Należy utworzyć plik o nazwie subversion-jak_dziala-prezentacja.tex, w którym zostanie zdefiniowany format prezentacji oraz włączona zawartość pliku main.tex. Od tego momentu będzie trzeba kompilować plik subversion-jak_dziala-prezentacja.tex, aby otrzymać prezentację w formacie PDF:

    1
    2
    3
    \documentclass[t,ignorenonframetext]{beamer}

    \input{main.tex    }

    Jak widać, zostaje w praktyce typ dokumentu na prezentację i załączony plik z jej treścią.

  3. Utworzenie pliku subversion-jak_dziala-konspekt.tex.
    Ostatnim krokiem będzie utworzenie pliku subversion-jak_dziala-konspekt.tex, dzięki któremu będzie można utworzyć plik PDF z konspektem:

    1
    2
    3
    4
    \documentclass[a4paper,12pt]{article}
    \usepackage{beamerarticle}
    \setjobnamebeamerversion{subversion-jak_dziala-prezentacja}
    \input{main.tex    }

Od tego momentu kompilacja któregoś z tych plików będzie pozwala na utworzenie odpowiedniego dokumentu, czy też prezentacji czy też konspektu.

Uzupełnienie konspektu

Teraz czas na uzupełnienie prezentacji o dodatkowe elementy, które mają znaleźć się nie w prezentacji, ale tylko w konspekcie. Generalnie należy pamiętać o jednym: w prezentacji znajdą się tylko elementy pomiędzy tagami \begin{frame} oraz \end{frame}, wszystkie inne elementy będę umieszczone już na konspekcie.

Czyli najprościej mówiąc, należy dodatkowe treści umieścić po prostu po zakończeniu każdego slajdu.

Jak to wygląda w praktyce, można zobaczyć w archiwum z pełnym projektem prezentacji o Subversion, umieszczonym poniżej.

Źródła

Tags: , , ,

Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 3: budowa prezentacji

Lip 16

Posted by Łukasz Stelmach in LaTeX | Comments off


Wszystkie części cyklu:

  1. Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 1: konfiguracja środowiska
  2. Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 2: tworzenie struktury prezentacji
  3. Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 3: tworzenie prezentacji
  4. Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 4: budowa konspektu

We wcześniejszych wpisach przedstawiłem w jaki sposób utworzyć szkielet prezentacji w LaTeXu. Teraz czas na utworzenie właściwych slajdów. Od razu uprzedzę, znajdą się tu tylko same podstawowe informacje, akurat to co było mi potrzebne do utworzenia prezentacji o Subversion.

Konstrukcja slajdu

Slajdy w klasie Beamer są zawarte między dwoma tagami: \begin{frame} oraz \end{frame}. Tylko to co zostanie umieszczone pomiędzy nimi zostanie wzięte pod uwagę i na tej podstawie zostaną wygenerowane slajdy.

Generalnie wynikiem pojedynczej ramki (frame) jest utworzenie pojedynczego slajdu w pliku PDF. Nie zawsze jednak tak będzie, istnieją polecenia, których użycie spowoduje wygenerowanie większej ilości slajdów.

I tak wygląda podstawowy slajd:

Przykładowy slajd w LaTeXu

Jego definicja:

237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
\begin{frame}[c]{Kiedy blokowanie jest potrzebne}
  Model kopiuj -- modyfikuj -- scal sprawdza się bardzo
  dobrze przy założeniu, że mamy do czynienia z plikami
  tekstowymi, które są łatwe w zarządzaniu i sprawdzaniu
  co się zmieniło.

  \pause

  W przypadku pracy z plikami binarnymi, których nie da się
  łatwy czy też nawet automatyczny sposób scalić, przydatne
  może być blokowanie plików przed rozpoczęciem ich
  modyfikacji.

\end{frame}

Slajd ten jest zbudowany w nastepujący sposób:

  • \begin{frame} – rozpoczęcie slajdu
  • [c] – mówi, że zawartość slajdu ma zostać wycentrowana na środku, można też użyć [t] mówiącego, że zawartość slajdu ma zostać wyrównana do góry
  • {Kiedy blokowanie jest potrzebne} – tytuł slajdu, można także umieścić podtytuł w kolejnym nawiasie klamrowym, do dyspozycji są także dwa polecenie: \frametitle oraz \framesubtitle, które pozwalają na ich ustawienie wewnątrz slajdu
  • zawartość slajdu, w tym przypadku po prostu akapit tekstu, poszczególne akapity muszą być rozdzielone przynajmniej dwoma znakami końca linii (jeden znak końca linii pozwala na dzielenie długiej linii w pliku źródłowym, ale przez LaTeX będzie on zastąpiony znakiem spacji)
  • \pause – powoduje, że zostanie zatrzymane wyświetlenie slajdu w momencie napotkania znaczka, w praktyce w tym przypadku spowoduje wygenerowanie dwóch stron w pliku PDF: pierwsza będzie zawierała tylko pierwszy akapit, druga oba
  • \end{frame} – koniec slajdu

Wypunktowania na slajdach

Jednym z najczęściej używanych elementów prezentacji są różnego rodzaju wypunktowania. W przypadku tworzenia prezentacji mamy można zdefiniować ich trzy rodzaje:

  • lista
  • numerowane
  • użycie definicji do numerowania

Lista wartości

Przykładowy wygląd listy wartości:

LaTeX - lista wartości

LaTeX - lista wartości

I kod który odpowiada za wygenerowanie tej strony:

73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
\begin{frame}{Czym jest repozytorium}
    \begin{itemize}
        \item scentralizowany system współdzielenia danych
        \item operacje jakie można wykonać na repozytorium:
        \begin{itemize}
            \item dodawanie plików
            \item usuwanie plików
            \item zmiany nazwy pliku
            \item przeniesienie pliku do innego katalogu
            \item zmiana właściwości
        \end{itemize}
        \item historia zmian
        \item odczyt danych przez klienta
    \end{itemize}
\end{frame}

Nowe elementy, które się pojawiły:

  • \begin{itemize} – rozpoczęcie listy numerowanej
  • \item – nowy element listy
  • \end{itemize} – koniec listy numerowanej

Jak widać, listy można także zagnieżdżać poprzez ponowne rozpoczęcie definicji listy numerowanej. Jeżeli z jakiś powodów chcemy wyświetlić część elementów listy, lub wyświetlać je po kolei, to zawsze można w odpowiednim miejscu dodać polecenie \pause.

Lista numerowana

Tworzenie list numerowanych wygląda praktycznie tak samo jak tworzenie zwykłej listy (zmienia się tylko jej typ). Tak wygląda slajd w wybranym temacie:

LaTeX - lista numerowana

LaTeX - lista numerowana

I kod odpowiedzialny za jego wygenrowanie:

129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
\begin{frame}{Zablokuj -- zmodyfikuj -- odblokuj}{Schemat działania}
    \begin{itemize}
        \item sposób działania:
        \begin{enumerate}
            \item zablokuj plik
            \item zmodyfikuj plik
            \item odblokuj plik
        \end{enumerate}
    \end{itemize}
\end{frame}

Elementy nowe:

  • \begin{enumerate} – rozpoczęcie listy numerowanej
  • \item – kolejny element listy
  • \end{enumerate} – zakończenie listy numerowanej

Listy z wartościami definiowanymi

Można także stworzyć listę, w której będzie się podawało definicję, która jest opisywana:

LaTeX - lista definiowanych wartości

LaTeX - lista definiowanych wartości

Kod, który definiuje tę stronę:

340
341
342
343
344
345
346
347
\begin{frame}{Budowa repozytorium}
    Zalecany podział repozytorium na katalogi:
    \begin{description}[\texttt{branches}]
        \item[\texttt{trunk}] aktualna wersja danych (np. bieżący rozwój projektu)
        \item[\texttt{branches}] poszczególne odgałęzienia projektu
        \item[\texttt{tags}] oznakowane wersje
    \end{description}
\end{frame}
  • \begin{description}[\texttt{branches}] – rozpoczęcie listy opisowej, w nawiasach [] można podać wartość najszerszego elementu, dzięki temu będzie możliwe odpowiednie ustawienie szerokości kolumny na wartości opisowe
  • \item[\texttt{trunk}] – kolejny element listy, w nawiasach [] podaje się wartość etykiety
  • \texttt{trunk} – wyświetlenie podanego tekstu (w nawiasach {}) przy użyciu czcionki o stałej szerokości znaków
  • \end{description} – koniec listy opisowej

Wstawienie grafiki

Kolejnym elementem często umieszczanym w prezentacjach są rożnego rodzaju obrazki. W prezentacji wyglądają one tak:

LaTeX - grafika na slajdzie

LaTeX - grafika na slajdzie

Kod, który generuje ten slajd:

98
99
100
101
102
103
\begin{frame}{Współdzielenie plików}{Pobranie plików z repozytorium}
    \begin{figure}[t]
        \includegraphics[height=0.62\textheight,keepaspectratio=true,clip=true,trim=0 0 0 100]{img/wsp_plik_1.png}
        \caption{Użytkownicy pobierają plik z repozytorium}
    \end{figure}
\end{frame}

Znaczenie nowych elementów:

  • \begin{frame}{Współdzielenie plików}{Pobranie plików z repozytorium} – podanie tytułu i jednocześnie podtytułu slajdu
  • \begin{figure}[t] – oznaczenie, że będzie wstawiany obrazek, który zostanie wyrównany do góry (znacznik [t]
  • \includegraphics – wstawienie grafiki
    • height=0.62\textheight – ustawienie nowej wysokości obrazka, w tym przypadku to będzie 0,62 pomnożone przez wielkość miejsca na wprowadzenie tekstu
    • keepaspectratio=true – przy skalowania obrazka zachowaj proporcje
    • clip=true – obcięcie marginesów, należy ustawić aby działał parametr trim
    • trim=0 0 0 100 – zdefiniowanie marginesów do obcięcia
    • {img/wsp_plik_1.png} – ścieżka dostępu do grafiki
  • \caption – definicja podpisu pod obrazkiem
  • \end{figure} – koniec wstawianie obrazka

Tworzenie ramek

Można na prezentacji także umieszczać rożnego rodzaju ramki pozwalające na grupowanie informacji znajdujących się na slajdzie.

LaTeX - tworzenie ramek

LaTeX - tworzenie ramek

I kod pozwalający na wygenerowanie tego slajdu:

329
330
331
332
333
334
335
336
337
338
\begin{frame}{Utworzenie repozytorium}
    \begin{block}{Linia poleceń}
        \texttt{svnadmin create NoweRepozytorium}
    \end{block}
    \begin{block}{TortoiseSVN}
        \begin{figure}
            \includegraphics[scale=0.45,keepaspectratio=true]{img/20_tortoise_create_new_repository.png}
        \end{figure}
    \end{block}
\end{frame}

Jak widać, za utworzenie ramki odpowiada konstrukcja \begin{block}{Linia poleceń}. Pozwala ona na zdefiniowanie ramki oraz jej tytułu.

Pojawia się także dodatkowa opcja w polecenie \includegraphics: scale=0.45. Pozwala ona na skalowanie obrazka o zadaną wielkość.

Wstawienie fragmentów kodu

Przy normalnym używaniu LaTeXa musimy uważać na obecność znaków specjalnych, które są w odpowiedni sposób przez niego interpretowane. Czasem istnieje potrzeba wstawienia fragmentu np. kodu źródłowego, który zawiera pokaźna ilość tych znaków specjalnych (np. przykład użycia jakiejś metody w LaTeXu). Przydatna wtedy jest możliwość wyłączenia interpretacji tekstu jako poleceń Tex.

LaTeX - wyłączenie interpretacji poleceń TeX

LaTeX - wyłączenie interpretacji poleceń TeX

I kod źródłowy, który pozwala na wygenerowanie powyższego slajdu:

445
446
447
448
449
450
451
452
453
454
455
456
457
458
459
\begin{frame}[fragile]{Konflikty związane z plikami}{Zmiany w wewnątrz pliku}
    W przypadku wystąpienia tego rodzaju konfliktu w pliku
    źródłowym można znaleźć następujące linie:
   
    \begin{verbatim}
        < <<<<<< nazwa pliku
        twoje zmiany       
        =======
        kod pobrany z repozytorium
        >>>>>>> nr rewizji
    \end{verbatim}
   
    Można teraz tak zmodyfikować plik, aby najlepiej
    odzwierciedlał stan faktyczny.
\end{frame}

Na co zwrócić uwagę:

  • \begin{frame}[fragile] – podczas definiowania slajdu należy ustawić parametr [fragile], włącza ona odpowiedni sposób interpretacji slajdu i pozwala na użycie poniższego polecenia
  • \begin{verbatim} – rozpoczęcie bloku, które ma zawierać wrażliwy tekst
  • \end{verbatim} – koniec bloku
  •   –

Przykładowy projekt – prezentacja Subversion

Powyższe informacje wystarczyły mi do utworzenia prezentacji o Subversion. Poniżej link zarówno do pliku PDF z prezentacją, jak i do jej źródeł w LaTeXu:

Źródła

Tags: , , ,

Kodowanie polskich znaków w LaTeXu

Lip 16

Posted by Łukasz Stelmach in LaTeX | 1 Comment

Po ustawieniu kodowania pliku pisanego w LaTeXu na UTF8 genralnie nie ma problemów z polskimi znakami występującymi w treści prezentacji. Jednak zdarzało mi się, że występowały kłopoty jeżeli polskie znaki występowały np. w tytułach nagłówku, we właściwościach pliku PDF. Aby się one wyświetlił poprawnie, trzeba było je zapisać w formie zakodowanej.

Poniżej znajduje się tabela, w której znajdują się informacje jak zapisać poprawnie polskie znaki w formie zakodowanej:

Polska litera Kod TeX Polska litera Kod TeX
ą \k{a} Ą \k{A}
ć \'c Ć \'C
ę \k{e} Ę \k{E}
ł \l{} Ł \L{}
ń \'n Ń \'N
ó \'o Ó \'O
ś \'s Ś \'S
ż \.z Ż \.Z
ź \'z Ź \'Z

Źródła

Tags: , , ,

Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 2: tworzenie struktury prezentacji

Lip 13

Posted by Łukasz Stelmach in LaTeX | 2 komentarze


Wszystkie części cyklu:

  1. Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 1: konfiguracja środowiska
  2. Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 2: tworzenie struktury prezentacji
  3. Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 3: budowa prezentacji
  4. Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 4: budowa konspektu

Po konfiguracji podstawowych narzędzi przyszedł czas na stworzenie prezentacji.

Proces tworzenia prezentacji można podzielić na kilka kroków:

  1. Utworzenie odpowiednich plików tekstowych i zdefiniowanie podstawowych parametrów prezentacji.
  2. Utworzenie struktury prezentacji.
  3. Utworzenie dokumentu PDF.
  4. Utworzenie poszczególnych slajdów.
  5. Dodanie dodatkowych informacji do slajdów.
  6. Utworzenie podręcznika, składającego się ze slajdów i notatek.

Wszystkie te punkty postaram się omówić w kolejnych wpisach, teraz zajmę się punktami 1, 2 i 3.

Utworzenie pliku z prezentacją

Pierwszym krokiem będzie utworzenie pliku tekstowego, w którym będziemy tworzyć prezentację. I tutaj mała uwaga. Najlepiej dla każdej prezentacji (artykułu) utworzyć osobny katalogu i w nim dopiero utworzyć plik. TeX podczas tworzenia pliku wynikowego tworzy sporo plików tymczasowych, co powoduje dosyć duży bałagan podczas pracy. Plik może mieć dowolną nazwę z rozszerzeniem tex.

W moim przypadku utworzyłem katalog o nazwie Subversion-jak-dziala oraz główny plik o nazwie main.tex.

Czas na zdefiniowanie podstawowych informacji w pliku TeX:

  • Definicja rodzaju dokumentu i klasy, która będzie odpowiedzialna za jego przetwarzanie. Tutaj definiujemy klasę Beamer, która zostanie użyta do przetwarzania dokumentu.

    Znacznik [t] zmienia domyślne ustawienie slajdu. W domyślnym ustawienie zawartość jest centrowana na środku ekranu, przy użyciu tego przełącznika wymuszamy przesunięcie slajdu do góry. Ustawienie to można zmienić potem w ramach pojedynczych slajdów (używając przełącznika [c]).

    1
    2
    % Rodzaj dokumentu
    \documentclass[t]{beamer}
  • Konfiguracja kodowania pliku i wprowadzanych znaków, włączenie UTF8.
    4
    5
    6
    % Wsparcie dla kodowania UTF
    \usepackage{ucs}
    \usepackage[utf8x]{inputenc    }
  • Włączenie języka polskiego (czyli m.in. tłumaczenie stałych części prezentacji)
    8
    9
    10
    % Konfiguracja języka polskiego
    \usepackage[polish]{babel}
    \usepackage{polski    }
  • Sposób kodowania czcionek
    13
    14
    % Konfiguracja kodowania czcionki
    \usepackage[T1]{fontenc}
  • Konfiguracja wyświetlania zarówno linków jak właściwości w dokumencie PDF. Jeżeli opcja unicode nie zostanie włączona, we właściwościach pliku PDF zamiast polskich znaków będą występować kwadraty. Nie ma to wpływu na samą prezentację.

    Domyślnie linki wyświetlana są przy użyciu czcionki o stałej szerokości znaków, zachowanie to można zmienić przy użyciu komendy urlstyle.

    16
    17
    18
    19
    20
    21
    22
    23
    24
    25
    26
    % Konfiguracja sposobu wyświetlania linków w dokumencie
    \usepackage{hyperref}

    \hypersetup{
      % Włączenie tej opcji spowodowało poprawne wyświetlanie polskich literek we
      % właściwościach dokumentu PDF
      unicode=true,          % non-Latin characters in Acrobat’s bookmarks
      colorlinks=true,       % false: boxed links; true: colored links
    }
    % Wyświetlanie linków zwykłą czcionką
    \urlstyle{same}
  • Wybranie tematu, jaki ma zostać wykorzystany do tworzenia prezentacji. Nazwy tematów pochodzą od nazw rożnych miast. Lista dostępnych tematów jest dostępna na stronie Beamer Theme Matrix.
    28
    29
    % Domyślny temat używany do tworzenia prezentacji
    \usetheme{Warsaw}
  • Konfiguracja metryki dokumentu. Będzie ona później wykorzystana do tworzenia strony tytułowej.

    Definicja autora. Wartość w nawiasach kwadratowych to krótka nazwa autora (wykorzystywana w niektórych miejscach w szablonie), nazwa w nawiasach klamrowych to długa nazwa, tutaj podana łącznie z adresem mailowych. Adres mailowy jest zapisany przy użyciu czcionki o stałej szerokości znaków. We właściwościach należy zakodować odpowiednie polskie literki, jeżeli nie zrobimy tego, to w dokumencie PDF mogą pojawić się dziwne wartości (niezależnie od konfiguracji polskich liter). W tym wpisie Kodowanie polskich znaków w LaTeXu można znaleźć informacje o sposobach zapisywania polskich znaków.

    31
    32
    % Informacje o dokumencie
    \author[\L{}ukasz Stelmach]{\L{}ukasz Stelmach \\ \texttt{lstelmach@gmail.com}}

    Definicja tytułu prezentacji, również nazwy krótkiej i długiej, można także zdefiniować podtytuł:

    33
    34
    \title[Subversion]{Subversion - jak dzia\l{}a}
    \subtitle{Kr\'otka instrukcja obs\l{}ugi    }

    Nazwa firmy (instytutu) twórcy prezentacji:

    35
    \institute{Stelmisoft}

    Data i miejsce powstania prezentacji:

    36
    \date{12/07/2010}

Tak wygląda budowa nagłówku dokumentu, definiująca zarówno podstawowe informacje o nim jak i jego wygląd.

Struktura prezentacji

Mamy już zdefiniowane podstawowe informacje o dokumencie, czas na rozpoczęcie pracy nad zawartością prezentacji. Zanim przystąpimy do tworzenia poszczególnych slajdów, należy zastanowić się nad konstrukcją samej prezentacji. Czyli po prostu trzeba zapisać to, co się chce powiedzieć.

Pierwszym elementem będzie rozpoczęcie tworzenia dokumentu za pomocą konstrukcji:

38
\begin{document}

Dokument kończymy taką komendą:

111
\end{document}

Wszystko co znajdzie się pomiędzy tymi tagami będzie traktowane jako część prezentacji (w pewnym uproszczeniu przynajmniej).

Pierwszym slajdem jaki utworzymy będzie strona tytułowa:

40
41
42
\begin{frame}
  \titlepage
\end{frame}

Jak widać, dużo nie trzeba, a wygenerowana zostanie taka strona:

Subversion - Strona tytułowa prezentacji

Subversion - Strona tytułowa prezentacji

Jak można zauważyć, nowy slajd rozpoczynamy przy użyciu polecenia \begin{frame}. To co nastąpi po nim, mówi o wyglądzie slajdu. Polecenie \titlepage spowodowało wygenerowanie strony tytułowej opartej o podane wcześniej informacje, czyli autor, tytuł prezentacji i tak dalej.

Kolejnym elementem będzie zdefiniowanie struktury prezentacji, czyli podzielenie jej na szereg punktów i podpunktów. Pozwoli to na zaplanowanie prawidłowego przepływu informacji w prezentacji oraz umożliwi potem automatyczne generowanie spisu treści.

Do definicji podziału prezentacji na części dysponujemy trzema poleceniami: \section, \subsection oraz subsubsection. Korzystanie z ostatniego nie jest zalecenie, więc więcej się nim zajmować nie będziemy. Definicja pierwszej sekcji:

44
\section*{Spis treści}

W nawiasach klamrowych umieszczamy nazwę sekcji, która jednocześnie później pojawi się w generowanym spisie treści. Mała uwaga, umieszczenie znaku * powoduje, że ta konkretnie definicja sekcji akurat nie będzie brana pod uwagę podczas tworzenia spisu treści.

A oto jak można zdefiniować odpowiedni slajd ze automatycznym spisem treści:

46
47
48
49
\begin{frame}
    \frametitle{Spis treści}
    \tableofcontents[pausesections,hideallsubsections]
\end{frame}

W definicji tej pojawiło się kilka nowych elementów. Polecenie \frametitle umożliwia zdefiniowanie tytułu slajdu. Istnieje także dodatkowe polecenie pozwalające na podanie podtytułu: \framesubtitle. Drugim poleceniem jest utworzenie spisu treści: \tableofcontents. Polecenie to dysponuje szeregiem opcji konfiguracyjnych, tutaj zostały wykorzystane dwie:

  • pausesections – powoduje, że każdy punkt będzie wyświetlany oddzielnie i w praktyce powoduje wygenerowanie dodatkowych stron w dokumencie PDF
  • hideallsubsections – w spisie treści nie zostaną uwzględnione podsekcje, czyli będzie zawierał tylko główne punkty prezentacji

Teraz jeszcze jeden przykład: definicja sekcji łącznie z podsekcjami oraz wyświetlenie spisu treści tylko dla danej sekcji:

61
62
63
64
65
66
67
68
\section{Modele współdzielenia plików}
\begin{frame}
    \frametitle{Spis treści}
    \tableofcontents[currentsection,hideothersubsections,sections={&lt;2-4| handout:0>}]
\end{frame}
\subsection{Proste współdzielenie plików}
\subsection{Zablokuj - zmodyfikuj - odblokuj}
\subsection{Kopiuj - modyfikuj - scal}

Jak widać mamy tutaj definicję sekcji, następnie slajdu ze spisem treści i kolejne podsekcje. Pojawiają się także nowe parametry polecenia cci_latex]\tableofcontents[/cci_latex]:

  • currentsection – powoduje, że wszystkie sekcje poza aktualną będę wyświetlone bardziej wyblakłym kolorem, czyli aktualna sekcja zostanie zaakcentowana
  • hideothersubsections – zostaną wyświetlone wszystkie podsekcje tylko aktualnej sekcji
  • sections={<2-4| handout:0>} – wyświetli tylko wybrane sekcje w spisie treści, pomocne gdy punktów jest dużo i nie mieszczą sie na ekranie

A tak to się będzie prezentować:

Subversion - spis treści sekcji

Subversion - spis treści sekcji

Oto pełna postać pliku: main.tex

Utworzenie pliku PDF

Ostatnim elementem w tej części będzie utworzenie pliku PDF z prezentacją, tak abyśmy mogli sprawdzić jak wygląda szkielet szablonu. Jeżeli korzystasz z jakiegoś środowiska pracy z plikami TeX, to możesz użyć jego poleceń w celu kompilacji pliku a następnie wyświetlenia go w czytniku plików.

Drugim sposobem jest wydanie polecenia:

$ pdflatex main.tex

Wygeneruje ono szereg plików tymczasowych oraz wynikowy plik PDF.

Jeszcze mała uwaga: aby poprawnie stworzyć strukturę prezentacji w pliku PDF, będzie trzeba przynajmniej dwukrotnie wykonać kompilację plików źródłowych.

Po tych krokach powinniśmy dysponować pikiem main.pdf. Można w pliku sprawdzić, jak wygląda struktura prezentacji.

Istnieje także możliwość utworzenia wszystkich plików tymczasowych w wybranym katalogu, dzięki czemu będziemy mieli trochę większy porządek w katalogu z prezentacją. Poniższe polecenie wszystkie pliki tymczasowe (łącznie z plikiem PDF utworzy w katalogu out):

$ pdflatex -output-directory=out/ main.tex

Źródła

Tags: , , , , , , ,

Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 1: konfiguracja środowiska

Lip 12

Posted by Łukasz Stelmach in LaTeX | Comments off


Wszystkie części cyklu:

  1. Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 1: konfiguracja środowiska
  2. Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 2: tworzenie struktury prezentacji
  3. Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 3: budowa prezentacji
  4. Tworzenie prezentacji przy użyciu LaTeX cz. 4: budowa konspektu

Ostatnio stanęło przede mną takie zadanie: przygotowanie materiałów na szkolenie, które będę się składały z takich elementów jak:

  • slajdy, wg których będzie prowadzony wykład
  • podręcznik – będzie on zawierał prezentacją wraz z dodatkowymi informacjami znajdującymi się pod nimi oraz różne dodatkowe materiały (takie jak ćwiczenia, dodatkowe informacje)

Zrobienie prezentacji nie sprawia wiele problemów, istnieje wiele narzędzi które radzą sobie z tym całkiem dobrze (czyli OpenOffice Presentation, MS PowerPoint, Google Presentation). Problem jednak pojawia się, gdy chcemy rozszerzyć prezentację o dodatkowe elementy. W każdym z tych narzędzi istnieje możliwość robienia notatek, ale problemy się pojawiają gdy chcemy użyć bardziej skomplikowanego formatowania, wstawić obrazek czy też opis wraz ze slajdem przestaje się mieścić na jednej stronie.

Można oczywiście oddzielnie utrzymywać prezentację oraz podręcznik, ale nie jest to wygodne i zwiększa ilość pracy potrzebnej do utrzymania aktualności materiałów. Nie znalazłem żadnego rozwiązania opartego o aplikację do prezentacji lub też procesor tekstu pozwalającego na jednoczesne tworzenie prezentacji i towarzyszących materiałów.

Na szczęście przypomniałem sobie o czymś takim jak LaTeX :). I tutaj rozwiązanie pojawiło się od razu: LaTeX plus biblioteka Beamer – pozwala na zrobienie dokładnie tego, co chciałbym uzyskać. Oczywiście, pozostaje jeszcze jeden detal: nauczyć się LaTeXa.

W paru kolejnych wpisach przedstawię, w jaki sposób można utworzyć prezentację wraz z dodatkowymi materiałami przy użyciu tych narzędzi. Proszę jednak pamiętać o kilku sprawach:

  • jest to moje pierwsze spotkanie ze światem TeXa
  • będę się koncentrował tyko na wybranym celu: utworzeniu prezentacji
  • jeżeli także nie widziałeś TeXa czy LaTeXa na oczy wcześniej, przejrzyj kilka tutoriali na ten temat, na pewno ułatwią dalszą pracę

Instalacja LaTeXa

Po przydługim wstępie czas na konfigurację systemu, czyli instalacje niezbędnych pakietów.

Pierwszym krokiem będzie instalacja środowiska LaTeXa wraz z klasą Beamer. W przypadku Ubuntu (i pewnie Debiana) sprowadza się to wydania takiej komendy:

# aptitude install latex-beamer

Zainstaluje to niezbędne pakiety potrzebne do korzystania z TeXa i LaTeXa.

Aplikacje pozwalając na pracę z LaTexem

Sam w sobie TeX opisuje stronę przy użyciu poleceń tekstowych, więc to edycji plików można używać zwykłego edytora tekstu, a następnie odpowiednio konwertować je do wynikowego pliku PDF. Poleceń służących do tego celu jest kilka, można je znaleźć w artykułach poświęconych LaTeXowi.

Istnieją także środowiska pozwalające na pracę w środowisku LaTeX i automatyzującymi wiele rzeczy.

LyX

Instalacja tego edytora odbywa się następująco:

# aptitude install lyx

Za Wikipedią:

LyX – edytor do systemu składu tekstu LaTeX. Przeznaczony jest dla użytkowników, którzy oczekują wysokiej jakości składu tekstu i wygody podczas pisania. LyX pozwala autorowi skupić się na treści i logicznej strukturze dokumentu. Wyglądem dokumentu zajmuje się w tle LaTeX, który faktycznie składa tekst w akapity i strony.

Korzystałem z niego przez chwilę, i faktycznie łatwo można w nim tworzyć dokumenty. Jednak ja wolę (przynajmniej na razie) rozwiązanie, które nie separuje mnie tak bardzo od źródeł, i nie dodaje dodatkowych elementów których znaczenia nie znam

TeXlipse

Wtyczka do środowiska Eclipse pomagająca w tworzeniu dokumentów TeXa. Ponieważ lubię i znam Eclipsa, bardzo mi się ona podobała, z problemami się nie spotkałem.

Jednak ma jedną wadę (a przynajmniej nie wiem jak obejść ten problem): jeżeli edytujemy dokument składający się z wielu plików, pojawia się masą błędów w dokumentach zależnych. Każdy plik jest traktowany całkowicie oddzielnie, co w takiej sytuacji utrudnia bardzo pracę.

Ale ma szereg innych zalet (poza oczywiście podstawowymi możliwościami związanymi z edycją dokumentów):

  • pozwala na oddzielenie źródeł projektu, plików tymczasowych oraz wynikowych, mogą one być zapisywane w różnych katalogach
  • automatycznie kompiluje modyfikowany plik w momencie jego zapisywania i tworzy plik wynikowy, co w połączeniu np. z przeglądarką PDF Okular pozwala na podgląd wyglądu prezentacji praktycznie w czasie rzeczywistym (Okular sprawdza automatycznie czy otwarty plik PDF nie został zmodyfikowany i jeżeli tak, to automatycznie go wczytuje)

Kile

Instalacja w środowisku Ubuntu jest prosta:

aptitude install kile

Za Wikipedią:

Kile jest wygodnym (ang. user friendly) edytorem przeznaczonym do redagowania dokumentów w formacie TeΧ/LaTeX. Działa w graficznym środowisku KDE. Nic nie stoi na przeszkodzie aby z niego korzystać w innych środowiskach graficznych po doinstalowaniu wymaganych do działania bibliotek i zależności.

Kile daje możliwość szybkiego, łatwego i bezpośredniego składania tekstu z wszelkimi zaletami edytora pracującego w środowisku graficznym. Program na licencji GNU GPL.

Ta aplikacja najbardziej mi na razie pasuje. Pozwala na definicję projektu, kompilację źródeł, definicję dokumentu głównego. Czyli daje podstawowe środowisko do pracy i nie trzeba się od razu uczyć wszystkich koniecznych poleceń niezbędnych do kompilacji i tworzenia kodu.

Źródła

Tags: , , , ,

SN Google Plus