Ostatnim elementem tworzenia prezentacji będzie budowa konspektu. Będzie on składał się zarówno z prezentacji, jak i materiałów dodatkowych, mających poszerzyć wiedzę o kolejne elementy.

W poprzednich częściach został przygotowany plik main.tex, który zawiera prezentację o Subversion. Teraz trzeba będzie zrobić:

• stworzyć plik PDF z konspektem
• dodać dodatkowe informacje potrzebne do budowy konspektu

Utworzenie pliku PDF

Pierwszym krokiem będzie utworzenie pliku PDF formie książki a nie prezentacji. Można to zrobić bardzo prosto, modyfikując pierwszą instrukcję z pliku main.tex:

Wystarczy tę linie zmienić na:

Teraz wystarczy skompilować plik main.tex i już konspekt jest gotowy. Oczywiście, zmienianie za każdym razem nagłówka pliku aby zmienić format prezentacji nie jest najlepszym rozwiązaniem. Dużo lepiej jest przygotować dwa dodatkowe pliki tex, w których należy umieścić specyficzne rzeczy związane zarówno z prezentacją jak i konspektem, a w pliku main.tex zostawić już tylko samą treść i elementy wspólne dla obu formatów.

1. Usunięcie formatowania z pliku main.tex.
   Pierwszym krokiem będzie usunięcie zbędnych elementów z pliku głównego, należy zakomentować lub usunąć linię z formatem prezentacji:

   1 2	% Rodzaj dokumentu %\documentclass[t]{beamer}

2. Utworzenie pliku subversion-jak_dziala-prezentacja.tex.
   Należy utworzyć plik o nazwie subversion-jak_dziala-prezentacja.tex, w którym zostanie zdefiniowany format prezentacji oraz włączona zawartość pliku main.tex. Od tego momentu będzie trzeba kompilować plik subversion-jak_dziala-prezentacja.tex, aby otrzymać prezentację w formacie PDF:

   1 2 3

   \documentclass[t,ignorenonframetext]{beamer} \input{main.tex}

   Jak widać, zostaje w praktyce typ dokumentu na prezentację i załączony plik z jej treścią.

3. Utworzenie pliku subversion-jak_dziala-konspekt.tex.
   Ostatnim krokiem będzie utworzenie pliku subversion-jak_dziala-konspekt.tex, dzięki któremu będzie można utworzyć plik PDF z konspektem:

   1 2 3 4

   \documentclass[a4paper,12pt]{article} \usepackage{beamerarticle} \setjobnamebeamerversion{subversion-jak_dziala-prezentacja} \input{main.tex}

Od tego momentu kompilacja któregoś z tych plików będzie pozwala na utworzenie odpowiedniego dokumentu, czy też prezentacji czy też konspektu.

Uzupełnienie konspektu

Teraz czas na uzupełnienie prezentacji o dodatkowe elementy, które mają znaleźć się nie w prezentacji, ale tylko w konspekcie. Generalnie należy pamiętać o jednym: w prezentacji znajdą się tylko elementy pomiędzy tagami \begin{frame} oraz \end{frame}, wszystkie inne elementy będę umieszczone już na konspekcie.

Czyli najprościej mówiąc, należy dodatkowe treści umieścić po prostu po zakończeniu każdego slajdu.

Jak to wygląda w praktyce, można zobaczyć w archiwum z pełnym projektem prezentacji o Subversion, umieszczonym poniżej.

Źródła

• Subversion – jak dziala

Tags: beamer, latex, prezentacja, tex

We wcześniejszych wpisach przedstawiłem w jaki sposób utworzyć szkielet prezentacji w LaTeXu. Teraz czas na utworzenie właściwych slajdów. Od razu uprzedzę, znajdą się tu tylko same podstawowe informacje, akurat to co było mi potrzebne do utworzenia prezentacji o Subversion.

Konstrukcja slajdu

Slajdy w klasie Beamer są zawarte między dwoma tagami: \begin{frame} oraz \end{frame}. Tylko to co zostanie umieszczone pomiędzy nimi zostanie wzięte pod uwagę i na tej podstawie zostaną wygenerowane slajdy.

Generalnie wynikiem pojedynczej ramki (frame) jest utworzenie pojedynczego slajdu w pliku PDF. Nie zawsze jednak tak będzie, istnieją polecenia, których użycie spowoduje wygenerowanie większej ilości slajdów.

I tak wygląda podstawowy slajd:

Przykładowy slajd w LaTeXu

Jego definicja:

Slajd ten jest zbudowany w nastepujący sposób:

• \begin{frame} – rozpoczęcie slajdu
• [c] – mówi, że zawartość slajdu ma zostać wycentrowana na środku, można też użyć [t] mówiącego, że zawartość slajdu ma zostać wyrównana do góry
• {Kiedy blokowanie jest potrzebne} – tytuł slajdu, można także umieścić podtytuł w kolejnym nawiasie klamrowym, do dyspozycji są także dwa polecenie: \frametitle oraz \framesubtitle, które pozwalają na ich ustawienie wewnątrz slajdu
• zawartość slajdu, w tym przypadku po prostu akapit tekstu, poszczególne akapity muszą być rozdzielone przynajmniej dwoma znakami końca linii (jeden znak końca linii pozwala na dzielenie długiej linii w pliku źródłowym, ale przez LaTeX będzie on zastąpiony znakiem spacji)
• \pause – powoduje, że zostanie zatrzymane wyświetlenie slajdu w momencie napotkania znaczka, w praktyce w tym przypadku spowoduje wygenerowanie dwóch stron w pliku PDF: pierwsza będzie zawierała tylko pierwszy akapit, druga oba
• \end{frame} – koniec slajdu

Wypunktowania na slajdach

Jednym z najczęściej używanych elementów prezentacji są różnego rodzaju wypunktowania. W przypadku tworzenia prezentacji mamy można zdefiniować ich trzy rodzaje:

• lista
• numerowane
• użycie definicji do numerowania

Lista wartości

Przykładowy wygląd listy wartości:

LaTeX - lista wartości

I kod który odpowiada za wygenerowanie tej strony:

Nowe elementy, które się pojawiły:

• \begin{itemize} – rozpoczęcie listy numerowanej
• \item – nowy element listy
• \end{itemize} – koniec listy numerowanej

Jak widać, listy można także zagnieżdżać poprzez ponowne rozpoczęcie definicji listy numerowanej. Jeżeli z jakiś powodów chcemy wyświetlić część elementów listy, lub wyświetlać je po kolei, to zawsze można w odpowiednim miejscu dodać polecenie \pause.

Lista numerowana

Tworzenie list numerowanych wygląda praktycznie tak samo jak tworzenie zwykłej listy (zmienia się tylko jej typ). Tak wygląda slajd w wybranym temacie:

LaTeX - lista numerowana

I kod odpowiedzialny za jego wygenrowanie:

Elementy nowe:

• \begin{enumerate} – rozpoczęcie listy numerowanej
• \item – kolejny element listy
• \end{enumerate} – zakończenie listy numerowanej

Listy z wartościami definiowanymi

Można także stworzyć listę, w której będzie się podawało definicję, która jest opisywana:

LaTeX - lista definiowanych wartości

Kod, który definiuje tę stronę:

• \begin{description}[\texttt{branches}] – rozpoczęcie listy opisowej, w nawiasach [] można podać wartość najszerszego elementu, dzięki temu będzie możliwe odpowiednie ustawienie szerokości kolumny na wartości opisowe
• \item[\texttt{trunk}] – kolejny element listy, w nawiasach [] podaje się wartość etykiety
• \texttt{trunk} – wyświetlenie podanego tekstu (w nawiasach {}) przy użyciu czcionki o stałej szerokości znaków
• \end{description} – koniec listy opisowej

Wstawienie grafiki

Kolejnym elementem często umieszczanym w prezentacjach są rożnego rodzaju obrazki. W prezentacji wyglądają one tak:

LaTeX - grafika na slajdzie

Kod, który generuje ten slajd:

Znaczenie nowych elementów:

• \begin{frame}{Współdzielenie plików}{Pobranie plików z repozytorium} – podanie tytułu i jednocześnie podtytułu slajdu
• \begin{figure}[t] – oznaczenie, że będzie wstawiany obrazek, który zostanie wyrównany do góry (znacznik [t]
• \includegraphics – wstawienie grafiki
  • height=0.62\textheight – ustawienie nowej wysokości obrazka, w tym przypadku to będzie 0,62 pomnożone przez wielkość miejsca na wprowadzenie tekstu
  • keepaspectratio=true – przy skalowania obrazka zachowaj proporcje
  • clip=true – obcięcie marginesów, należy ustawić aby działał parametr trim
  • trim=0 0 0 100 – zdefiniowanie marginesów do obcięcia
  • {img/wsp_plik_1.png} – ścieżka dostępu do grafiki
• \caption – definicja podpisu pod obrazkiem
• \end{figure} – koniec wstawianie obrazka

Tworzenie ramek

Można na prezentacji także umieszczać rożnego rodzaju ramki pozwalające na grupowanie informacji znajdujących się na slajdzie.

LaTeX - tworzenie ramek

I kod pozwalający na wygenerowanie tego slajdu:

Jak widać, za utworzenie ramki odpowiada konstrukcja \begin{block}{Linia poleceń}. Pozwala ona na zdefiniowanie ramki oraz jej tytułu.

Pojawia się także dodatkowa opcja w polecenie \includegraphics: scale=0.45. Pozwala ona na skalowanie obrazka o zadaną wielkość.

Wstawienie fragmentów kodu

Przy normalnym używaniu LaTeXa musimy uważać na obecność znaków specjalnych, które są w odpowiedni sposób przez niego interpretowane. Czasem istnieje potrzeba wstawienia fragmentu np. kodu źródłowego, który zawiera pokaźna ilość tych znaków specjalnych (np. przykład użycia jakiejś metody w LaTeXu). Przydatna wtedy jest możliwość wyłączenia interpretacji tekstu jako poleceń Tex.

LaTeX - wyłączenie interpretacji poleceń TeX

I kod źródłowy, który pozwala na wygenerowanie powyższego slajdu:

Na co zwrócić uwagę:

• \begin{frame}[fragile] – podczas definiowania slajdu należy ustawić parametr [fragile], włącza ona odpowiedni sposób interpretacji slajdu i pozwala na użycie poniższego polecenia
• \begin{verbatim} – rozpoczęcie bloku, które ma zawierać wrażliwy tekst
• \end{verbatim} – koniec bloku
•   –

Przykładowy projekt – prezentacja Subversion

Powyższe informacje wystarczyły mi do utworzenia prezentacji o Subversion. Poniżej link zarówno do pliku PDF z prezentacją, jak i do jej źródeł w LaTeXu:

• Plik PDF: Subversion – jak działa
• Źródła: Subversion – jak działa – źródła prezentacji

Źródła

• Beamer User Guide

Tags: beamer, latex, prezentacja, tex