Mapa myśli przedstawiająca polecenia z VIMa. Całości pochodzi ze strony: Learning Vim The Pragmatic Way.
Mapa myśli przedstawiająca polecenia z VIMa. Całości pochodzi ze strony: Learning Vim The Pragmatic Way.
Mar 1
Posted by Łukasz Stelmach in RedHat Enterprise Linux | Comments off
Po zapoznaniu się ze sposobami wyboru listy pakietów we wpisie Zadawanie zapytań w aplikacji rpm: wybór pakietów czas na poznanie sposobów wyświetlenia informacji o nich.
rpm
wyświetli nazwę i wersję pakietu:
-i
– wyświetlenie informacji o pakiecie
Polecenie to pozwala na wyświetlenie szczegółowych informacji o wybranym pakiecie:
Znaczenie powyższych pól jest następujące:
Name
– nazwa pakietu, którego dotyczyło pytane. Najczęściej jest powiązane z nazwą aplikacji jaka jest instalowana przez podany pakiet, ale nie zawsze (np. pakiety httpd
, coreutils
).Version
– główna wersja aplikacji, taka na podstawie której został stworzony pakiet instalacyjny.Release
– wersja wydania danego pakietu. Jeżeli zmienia się pole Version
to powinna mieć wartość 1
. Jest zwiększana zawsze w momencie wprowadzenia zmian w stosunku do podstawowej wersji aplikacji.Install date
– data instalacji pakietu w systemie.Group
– grupa, do której należy pakiet.Size
– łączony rozmiar wszystkich plików jakie znajdują się w danym pakiecie.Summary
– krótki opis pakietu.Description
– dłuższy, dokładniejszy opis pakietu.Packager
– kto jest odpowiedzialny za stworzenie pakietu (pakietu, nie samej aplikacji).Build Date
– data utworzenia pakietu.Build Host
– nazwa komputera, na którym nastąpiło utworzenie pakietu.Source RPM
– nazwa źródłowego pliku RPM, na podstawie którego utworzono pakiet.License
– licencja na podstawie której jest rozprowadzana dana aplikacji.URL
– adres do strony danej aplikacji.-l
– lista plikówMożna także dodatkowo dodać przełącznik -v
, który spowoduje wyświetleni dodatkowych informacji o poszczególnych plikach:
-c
– wyświetlenie plików konfiguracyjnych-d
– wyświetlenie plików z dokumentacją--provides
– zależności dostarczane przez pakiet
Można wyświetlić informacje, jakie dodatkowe zależności, możliwości udostępnia wybrany pakiet (są one potem używane przez inne pakiety do określenia co jest wymagane do instalacji danego pakietu):
--requires
– czego wymaga dany pakiet do instalacji
W każdym pakiecie może znajdować się informacja o zależnościach, które muszą zostać spełnione zanim zostanie on zainstalowany:
Jak widać, pakiet x3270-3.3.4p7-3.el5.4.i386.rpm
wymaga spełnienia szeregu różnych zależności w celu jego instalacji. Można zauważyć, że na liście są wymieniane biblioteki ibicui18n.so.36
oraz libicuuc.so.36
, które są udostępniane przez pakiet libicu-3.6-5.11.4.i386.rpm
.
--scripts
– wyświetlenie skryptów instalacyjnych
Polecenie to spowoduje wyświetlenie skryptów wykonywanych zarówno przed/po instalacji/odinstalowaniu aplikacji.
queryformat
– samodzielne utworzenie informacji o pakiecie
Polecenie to pozwala na samodzielne zdefiniowanie listy informacji, jakie zostaną wyświetlone o danym pakiecie. Pełny opis polecenie znajduje się w dokumentacji oraz na stronach podanych na końcu wpisu.
Wyświetlenie nazwy oraz wersji pakietu:
Wyświetlenie daty instalacji pakietu:
Wyświetlenie listy plików, które znajdują się w pakiecie łącznie z ich rozmiarami:
Można także wyświetlić lisŧę wszystkich tagów, jakie mogą zostać użyte w opcji queryformat
:
Opis częsci z poszczególnych tagów można znaleźć w artykule Available Tags For –queryformat
Mar 1
Posted by Łukasz Stelmach in RedHat Enterprise Linux | Comments off
Aplikacja rpm
w dystrybucjach opartych o RedHat odpowiada za zarządzeni zainstalowanymi pakietami z oprogramowaniem. Można za jej pomocą m.in. instalować, usuwać, aktualizować oprogramowanie przygotowane przez twórców dystrybucji. Aplikacja rpm
gromadzi także informacje o wszystkich zainstalowanych programach, łącznie ich plikami konfiguracyjnymi, z dokumentacją i innymi. Aby móc poznać te informacji, posiada ona rozbudowany mechanizm zadawania zapytań, który zostanie przedstawiony poniżej.
Aby przełączyć polecenie rpm
w tryb zadawania zapytań, należy użyć przełącznika -q
lub --query
łącznie z dodatkowymi parametrami, które dzielą się na dwie grupy:
Ogólna definicja polecenia wygląda następująco:
Najprostszym sposobem jest podanie listy pakietów, o których chcemy wyświetlić szczegółowe informacje:
Wyświetlone zostaną wersje zainstalowanych pakietów lub też informacje o braku danego pakietu.
Niestety, za pocą tego polecenia nie można korzystać ze znaku gwiazdki (‚*’) w celu wyboru listy pakietów:
-a
– wybór wszystkich pakietów
Przełącznik ten powoduje wybranie wszystkich zainstalowanych pakietów:
Teraz można dowiedzieć się, jakie pakiety zaczynają się od słów gnome
:
-f
– pakiet, do którego należy podany plikOczywiście, nie każdy plik, który znajduje się na dysku jest składnikiem jakiegoś pakietu. Jeżeli rpm
nie potrafi odnaleźć właściciela, wyświetli stosowny komunikat:
-p
– wybór pakietu RPMrpm
zamiast sprawdzać informacje w swojej bazie danych, odczyta je po prostu z podanego pakietu:
Można się także zapytać o grupę pakietów:
-g
– pakiety należące do tej samej grupyLut 26
Posted by Łukasz Stelmach in Android | Comments off
W przeciwieństwo do wielu innych telefonów HTC G1 z Androidem nie ma wbudowanego modemu umożliwiającego zestawienie połączenia z siecią Internet po podłączeniu do do komputera. Jest to dosyć irytująca cecha, która utrudnia wykorzystanie łączności Internetowej w podróży. W przypadku telefonów, które nie zostały „zrootowane” musimy posiłkować się zarówno odpowiednią aplikacją na telefonie, jak i zbudować odpowiedni tunel łączący nasz komputer z telefonem.
Najpierw należy zainstalować aplikację Proxoid na telefonie. Jest ona dostępna na Google Market, więc nie powinno to sprawić kłopotów.
Włączyć tryb „USB debugging” na telefonie. Jest on potrzebny do tego, aby dało się komunikować z telefonem z poziomu komputera. Czyli z MENU
wybrać opcję Settings->Applications->Development
, i zaznaczyć opcję USB debugging
.
Przynajmniej w przypadku Ubuntu trzeba jeszcze skonfigurować odpowiednio demona UDEV, tak aby poprawnie rozpoznawał telefon. Należy utworzyć plik /etc/udev/rules.d/11-android.rules
o następującej zawartości:
1 2 | SUBSYSTEMS=="usb", SYSFS{idVendor}=="0bb4", SYSFS{idProduct}=="0c02", MODE="0666", OWNER="nazwa użytkownika" SUBSYSTEMS=="usb", SYSFS{idVendor}=="0bb4", SYSFS{idProduct}=="0c01", MODE="0666", OWNER="nazwa użytkownika" |
W przypadku jądra 2.6.32 powyższy wpis sprawiał mi problemy (telefon był ciągle wykrywany, nagle przestawał być widziany). Dopiero zmiana tego wpisu na poniższy rozwiązała problemy:
1 2 | SUBSYSTEM=="usb", ATTR{idVendor}=="0bb4", ATTR{idProduct}=="0c01", ENV{ACL_MANAGE}="1", MODE="0666", OWNER="nazwa użytkownika" SUBSYSTEM=="usb", ATTR{idVendor}=="0bb4", ATTR{idProduct}=="0c02", ENV{ACL_MANAGE}="1", MODE="0666", OWNER="nazwa użytkownika" |
Swoją drogą, wg. komunikatów podawanych przez jądro to użycie atrybuty SYSFS
nie jest zalecane przynajmniej od wersji 2.6.32, zamiast tego poleca się użycie właśnie atrybutu ATTR
.
Należy wpisać swoją nazwę użytkownika po deklaracji OWNER
.
Teraz restart demona:
I można podłączać telefon. Po wydaniu poniższego polecenia powinniśmy otrzymać podobny komunikat:
Należy pobrać SDK do tworzenia aplikacji dla systemu Android. Znajduje się tam aplikacja o nazwie adb
, która będzie potrzebna do uzyskania połączenie pomiędzy komputerem a telefonem.
SDK można pobrać ze strony: http://developer.android.com/sdk/index.html.
W moim przypadku korzystam z Android SDK ver. 1.6 oraz na telefonie także mam zainstalowany system Android w wersji 1.6.
Po pobraniu SDK należy je rozkompresować i odszukać polecenie adb
, które zaraz będzie potrzebne. Powinno ono znajdować się w katalogu: android-sdk/tools/adb
.
Ponieważ telefon nie posiada modemu, nie można w zwykły sposób zestawić połączenia pomiędzy nim a komputerem. Do tego celu służy aplikacja adb
, która potrafi nasłuchiwać na wybranym porcie i przekazywać dane do telefonu także tam na odpowiedni port. Przypomina to tworzenie tunelu przy użyciu ssh
.
Włączenie nasłuchiwania na lokalnym porcie 8080
i przekazywanie pakietów na port 8080
na telefonie, gdzie aplikacja Proxoid pobierze je i przesle dalej w świat:
Przy pierwszym wywołaniu aplikacji otrzymamy komunikat o jej starcie. Za pomocą programu netstat
można sprawdzić, czy adb
faktycznie nasłuchuje na wybranym przez nas porcie:
Jeżeli wynikiem działania polecenia netstat
będzie tylko jedna linia (lub wcale), to można jeszcze raz spróbować włączyć przekierowanie portów przy użyciu adb
. Jeżeli w wyniku znajdzie się linia w postaci 127.0.0.1:8080
to wszystko powinno nam już działać.
Należy skonfigurować wybraną przeglądarkę tak, aby korzystała z serwera proxy HTTP. Jako adres serwera należy wpisać wartość localhost
, jako port 8080
.
Jeżeli zdarza się nam często konfigurować serwer proxy, warto rozważyć na przykład instalację dodatku FoxyProxy do Firefoksa.
Ostatnim elementem jest uruchomienie aplikacji Proxoid na telefonie. Po uruchomienie należy wybrać jeszcze przełącznik Start/Stop Proxoid
i powinniśmy się już cieszyć działającym połączeniem z siecią Internet.
Kroków było sporo, ale w codziennym użytkowaniu konieczne będzie wykonanie tylko kroków 5, 6 oraz 7.
Jeżeli z jakiś powodów nie działa komunikacja, należy sprawdzić za pomocą polecenia netstat
czy aplikacja adb
nasłuchuje na odpowiednim porcie. Jeżeli nie, to uruchomić ją ponownie (nie wiem czemu, ale czasem się po prostu proces wysypuje).
Można także sprawdzić, czy adb
wykrywa nasz telefon:
W przypadku konfliktów portów, można zmienić port 8080
na jakiś inny, ale należy pamiętać aby jego numer był większy niż 1024
oraz zmodyfikować odpowiednio konfigurację przeglądarki.
Za uruchamianie cykliczne zadań w systemach Linuksowych odpowiada demon cron
. Jego konfiguracja odbywa się poprzez plik crontab
, w którym są zdefiniowane jakie zdarzenie i kiedy mają wystąpić. Dokładna dokumentacja znajduje się w pliku MAN crontab(5). Przykładowy wpis może wyglądać następująco:
Poszczególne pola definiują, kiedy dana akcja ma zostać wykonana:
30
– minutę4
– godzinę1,15
– dzień miesiąca (1 lub 15)*
– miesiąc (gwiazdka oznacza każdego miesiąca)5
– dzień tygodnia (piątek)root
– użytkownik, który ma wykonać akcję/bin/backup
– co ma zostać wykonanePomiędzy poszczególnymi zapisami jest stosowany spójnik „i”, czyli zapis powyżej oznacza: wykonania skryptu /bin/backup
przez użytkownika root
każdego miesiąca, w piątek oraz kiedy dzień miesiąca jest równy 1 lub 15 o godzinie 4:30.
I tutaj pojawia się mała niespodzianka, ponieważ ta definicja nie jest prawdziwa.
W dokumentacji można przeczytać coś takiego:
Note: The day of a command’s execution can be specified by two fields — day of month, and day of week. If both fields are restricted (ie, aren’t *), the command will be run when either field matches the current time.
Co oznacza (w wolnym tłumaczeniu):
Dzień wykonania danej komendy może zostać podany w dwóch polach: dzień miesiąca oraz dzień tygodnia. Jeżeli oba pola są zdefiniowane (czyli są tam wartości inne wartości niż „*”) dana komenda zostanie wykonana jeżeli do aktualnego będzie pasowało jedno z tych pól.
Czy definicja powyżej oznacza: wykonania skryptu /bin/backup
przez użytkownika root
każdego miesiąca, w piątek lub kiedy dzień miesiąca jest równy 1 lub 15 o godzinie 4:30.
Należy zapamiętać, że jeżeli podamy oba pola, to między nimi występuje spójnik „lub”.
Arclite theme by digitalnature | powered by WordPress